الان فیلم «سلام شبح» را دیدم. فیلمی از سینما کره با کارگردانی یوانگ تاک کیم. می‌توانم بگویم که بعد از مدتها یک فیلم احساسی قشنگ دیدم. به قول یکی از منتقدها تلخ مثل عسل. برای من دیدن این فیلم یک اتفاق بود، آخر شب خسته و دلمرده نشسته بودم و شروع بیمزه فیلم را دیدم و از زور بیحال ادامه‌اش را. به نظر می‌رسید فیلم داستان تکراری آدمهای خودخواهی را دارد که مجبور است به دیگران کمک کند. و حضور چندتا روح هم کاتالیزور ماجرا هستند. اما پایان زیبای فیلم، ناگهان همه چیز را برهم ریخت و اشکم را جاری کرد. اگر فرصتی شد حتما فیلم را ببینید و نظرتان را در موردش برایم بگویید.
خبر بد اینکه شنیدم آدام سندلر کمدین هالیوودی هم هوس کرده نسخه آمریکایی فیلم را بسازد، اما فکر می کنم این فیلم یک روح شرقی داشت که افکتهای کامپیوتری غربیها نمی توانند جای آن را بگیرد.