مجید دهقان نصیری

اریش کستنر از آن نویسندگانی است که بی محابا کتابهایش را میخرم. معدود نویسندگانی هستند که چنین جایگاهی برای من داشته باشند. مارک تواین، آیزاک آسیموف، فردریک فورسایت و میشل زواگو و لوسی مود مونتگمری از این دست نویسندگان هستند. اما اینکه چرا اریش کستنر به این جایگاه رسید، به دلیل دو کتاب زیبایش به نام 《کلاس پرنده》 و 《خواهران غریب》است. سایر کتابهای که تابحال از او خواندم، هرچند زیبا بودند، اما هیچگاه به پای این دو نمی رسند. 

مدتها بود که ندیده بودم کتابی از او چاپ شود بنابراین از دیدن کتاب جدیدی با نام او به اسم 《سه نفر در برف》حسابی ذوق زده شدم، بخصوص که بر خلاف دیگر کتابهای که از او خوانده بود، این یکی رمانی بزرگسالانه به نظر میرسید.… (ادامه مطلب)