دیروز از تصمیم فرهنگی گروهی از هم میهنانم خوشحال شده بودم، اما امروز با این عکس آه از نهادم برخواست. واقعا ما به کجا میرویم ؟ آدم میتواند تصورش را بکند که کتابفروشی های کاغذی شاید روزی جایشان را به موبایل فروشی و فروشگاه های تجهیزات مخابراتی و الکترونیکی بدهد یا هر جور کار فرهنگی حتی کافه کتاب. اما تبدیل شدن یک محل فرهنگی به یک قلیون کده، از نظر من یک فاجعه است.

 … (ادامه مطلب)

در زمان جنگ من یک نوجوان بودم. آن زمان نیازهای حیاتی مملکت آنقدر بود که کسی به فکر تربیت نسل بعدی نبود. با این وجود کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان، برای مای که آن را پیدا کردیم، یک دریچه جالب به دنیای عادی یک نوجوان بود. کتابهای زیبا و فراموش نشدنی از نویسندگان خارجی و داخلی مثل
– مجموعه کوه‌های سفید از جان کریستوفر
– کتاب زیبای کودک، سرباز و دریا
– کتاب فراموش نشدنی لک‌لکها بر بام
– ماجراجوی جوان
– میگل
– فلفلی و آنتون
– خواهران غریب
– کلاس پرنده
– باخانمان
– سختون
– پولینا چشم و چراغ کوهپایه
– تیستو سبز انگشتی
– ماهی سیاه کوچولو

کانون آن موقعها تنها مرکزی بود که معماهای فکری و ابزارهای اینچنینی هم می‌فروخت.… (ادامه مطلب)