دیروز از تصمیم فرهنگی گروهی از هم میهنانم خوشحال شده بودم، اما امروز با این عکس آه از نهادم برخواست. واقعا ما به کجا میرویم ؟ آدم میتواند تصورش را بکند که کتابفروشی های کاغذی شاید روزی جایشان را به موبایل فروشی و فروشگاه های تجهیزات مخابراتی و الکترونیکی بدهد یا هر جور کار فرهنگی حتی کافه کتاب. اما تبدیل شدن یک محل فرهنگی به یک قلیون کده، از نظر من یک فاجعه است.
منم شاهد تبدیل کتابفروشی به ابمیوه و بستنی فروشی بودم که جالبه این دست از به اصطلاح ویتامینه ها خیلی هم همیشه مشتریها جلوشون صف کشیدن. مقوله دود هم که کلا متاسفانه بسیار پرطرفداره.
بالاخره کتابفروشیهای قدیمی صاحبان قدیمی داشتن که هرچند امید داریم به بقای عمر و سلامتیشون ولی خب کاش نسل بعد از اونها هم به اندازه پدرانشون دغدغه کتاب داشته باشن هرچند شاید توقع بیجاییه در این دوره زمونه.
شاید این نشان میدهد ما کتابخوانها در تربیت نسل بعدیمان ناموفق هستیم و برای همین هم نسلمان دارد بر می افتد.