در بین درسخوانهای قدیمی کمتر کسی است که پرویز شهریاری را نشناسد. در دوره ما که خبری از موسسات بزرگ و کوچک و رنگارنگ آموزش کنکور نبود؛ کتاب «روشهای جبر» او جزو معدود کتابهای کمک درسی ما محسوب میشد. بعدا در دانشگاه کتاب «نظریه مجموعه‌ها» را هم که ترجمه او بود، خریدم. اما زیباترین کتابی که از او خواندم ترجمه کتاب «سرگرمی‌های جبر» بود. امروز که به لیست کتابهای او در ویکی پدیا نگاه می‌کردم، به عشق او به ریاضیات پی بردم. بدون شک او یک عاشق تمام عیار بود که بخش بزرگی از زندگی خودش را صرف این عشق و آشنائی معشوقش با جوانان کشورش کرد. توصیه میکنم حتما مصاحبه جالب استاد با روزنامه جام جم را بخوانید. جائی که گفته نزدیک 40-50 هزار عدد کتاب دارد که به بنیادی هم نام خودش تقدیم میکند، به اندازه کافی خجالت کشیدم. سال‌هاست خودم را یک کرم کتاب معرفی میکنم. اما تنها در حدود یک هزارتا کتاب دارم، که اکثرشان کتابهای داستان است. استاد بیش از صد عنوان کتاب تالیف و ترجمه کرده است، که در آنها از کتابهای دبستانی تا دانشگاهی، از نظریه نسبیت تا داستان مارک تواین پیدا میشود. فکر میکنم همین چیزهاست که فرق یک آدم معمولی و یک آدم بزرگ را مشخص میکند. یادش گرامی و جاودان باد.
{jcomments on}